Uit je comfortzone stappen: alaaf!

Het is half februari en alle goede voornemens zijn door de meeste mensen inmiddels overboord gegooid. We zijn allemaal weer ‘druk druk druk’ met werk, studie, werk zoeken, sociale levens, sociale media, sporten, klagen over de NS, het weer, te weinig vrije dagen, we moeten tijd inplannen om de boel schoon te houden, willen video’s zien van TED.com, keuzes maken, bucketlist afwerken etc.etc.etc… en zien uit naar wat ontspanning. We komen vaak een paar uur per dag te kort…

Ontspanning dus. Wat is dan ontspannend? Voor het gros van de mensen: een boek lezen, muziek luisteren, tv kijken, een bad nemen etc. Om een lang verhaal kort te maken: we zijn altijd wel bezig met iets! Of, zoals dit filmpje van een dag uit het leven van de generatie Y stelt: “Information is our wake-up call”

Een erg boeiend filmpje over een dag uit het leven van iemand uit de generatie Y. Denk dat voor veel mensen hier sowieso iets van herkenning in zit en deed mij wederom beseffen hoe hectisch onze levens vaak zijn als we niet af en toe ontspanning zoeken.

Volgens sommige theorieen is het goed om ontspanning te zoeken door een keer wat anders te proberen: uit je comfortzone te stappen. En laat ik daarom de afgelopen maand iets gedaan hebben buiten mijn comfortzone: diehard carnaval vieren in mijn hometown. Deze ervaring was zo tof, ontspannend (en tegelijkertijd druk), dat ik dit graag wil delen!

Na mijn eerste werkdag alweer de woensdag na carnaval, besef ik mij vandaag (twee dagen verder): ‘de kater komt later’ is ook figuurlijk waar. Want een paar dagen na vijf dagen carnavallen begint de vermoeidheid echt toe te slaan (het lijkt net spierpijn, wat het eigenlijk ook is zeg maar). De dagen carnavalesk als chippendale en in gekke broek en/of oude kleren te hebben doorgebracht heb ik zo nu en dan gedacht: hoe moet ik dit spektakel verwoorden in een blog. Misschien eerst heel kort wat achtergrond info over carnaval an sich voor de leken onder ons:

In de 18e eeuw is het volgens sommige bronnen zo’n beetje ontstaan en begon met een omkering van rollen: de prins kwam voort uit de gewone burgerij/ terwijl de gegoede burgers boerenkielen aandeden bij het feest. De prins beheert tijdens die dag de sleutel van de stad, normaal ligt dat in handen van de burgermeester! Ook zie je bij carnaval terug dat salueren zoals in het leger, dit tijdens carnaval precies omgekeerd is met de saluutgroet (alaaf) van de carnavalsmensen. Specifiek over carnval in Loil: Loil, een plaatsje in de mooie achterhoek. Op het eerste gezicht een vredig en rustig dorpje, met gastvrije en gezellige mensen. Maar tijdens de carnaval wordt het door “De Vrolijke Drammers” omgetoverd tot een heus carnavalsoord dat zijn weerga niet kent! Als één van de weinige dorpen in Nederland is hier een mate van saamhorigheid en enthousiasme die wij eigenlijk nog nooit hebben gezien, drie dagen lang zorgen ze er samen voor dat er een carnavalsfeest is die doordrenkt is met traditie en saamhorigheid. Iedereen die niet uit “Loil” komt zou eigenlijk verplicht op youtube naar filmpjes moeten kijken hoe de “Loilse trein” 3 dagen onverminderd doordendert in “zaal Hendriks”. Feestvieren krijgt een hele nieuwe definitie als je dit ziet! Jong en oud loopt gearmd rondes door de zaal op het tempo van de muziek, moe of niet, lopen doen ze en sommigen vliegen soms uit de bocht. Het gaat er soms heftig aan toe! (bron: http://www.x-staticlive.nl/nieuws.html)

Beelden zeggen meer dan duizend woorden dus check voor een impressie van de ‘Loilse trein’:

en zeggen de volgende foto’s toch genoeg over het uit de comfortzone stappen (zoek de tien verschillen!):

Het geheel van carnaval vieren in ‘Diem en omstreken’ deed mij denken aan dit artikel van Vice wat mijn lieftallige huisgenote mij doorstuurde, over stappen op het platteland en waar de boodschap toch ook wel van is van “normaal doen, dan doe je al gek genoeg” & “loat goan, mien jong” Erg leuk geschreven dus zeker even checken en herkenbaar voor iedereen die uit een dorp komt!

Al met al heeft deze ervaring buiten mijn comfortzone mij doen inzien dat carnavallen prima in mijn jaarlijks repertoire zou passen (en dus misschien minder ver buiten comfortzone ligt dan van tevoren gedacht). Een erg gezellige groep heeft mij ingewijd in het carnavalesk gebeuren (dankjewel Sökkels!) en het is heerlijk om oude- en nieuwe mensen weer te zien, te ontmoeten en hiermee ontzettend veel lol te hebben in een broek met grote smileys en knalgroene/witte sportsokken van de plaatselijke voetbalclub. Bijzonder vond ik om te zien hoe carnaval een feest is voor jong en oud, mensen samenbrengt en het op die manier een soort ‘WK voetbal’ effect heeft. Het doet me inzien dat dit niet alleen routine is door elk jaar dit feest te vieren, maar dat het heelijk is om eens per jaar een andere rol aan te nemen, je hoofd leeg te maken en je te laten gaan!

Het filmpje waar ik het in het begin over had, begint met ‘dear you’, iets wat we misschien vaker tegen onszelf mogen zeggen. Door alle flexibiliteit, drukte en hectiek om ons heen vergeten we nog wel eens ruimte in te plannen om te ontspannen, dat het niet erg is om af en toe te falen en het juist goed is om nieuwe dingen te proberen. Natuurlijk, wil ik ook overal het beste uithalen, maar meteen een vlinder zijn is voor niemand weggelegd en zou onze unieke levens een stuk minder uniek maken. Van belang is om op bepaalde momenten rust in te bouwen, zodat je op de momenten die wel vol zijn ook echt kunt genieten! Uit je comfortzone stappen is daarom een uitdaging voor iedereen om aan te grijpen, of dat nu is door carnaval te vieren, te mediteren, hard te lopen, te speeddaten of te bungee jumpen; als het maar iets is wat je nog niet eerder echt geprobeerd hebt. Dit zal je klaarstomen voor een nieuwe dag: