De volgende situatieschetsen zijn misschien herkenbaar:
- Mijn streven is om elke maand een blog te schrijven, maar in werkelijkheid lukt dit lang niet altijd en lijkt het de ene periode makkelijker te gaan dan de andere;
- Ik ambieer Spaans te spreken, maar wil hier niet alle tijd van de wereld in steken c.q. elke dag oefenen;
- Bloggen wil ik graag, boeken schrijven etc., maar een literair talent ben ik niet;
- Ik wil graag een keer de marathon in Berlijn of New York lopen, maar hier week in week uit keihard voor trainen ook weer niet;
- Sparen voor ‘later’ lijkt me goed, maar niet zo goed dat ik minder dan twee keer in de week uiteten wil;
- Gezond eten gaat me goed af, totdat er een zak gele M&M’s voor m’n neus staat;
- Ik denk redelijk goed een lekkere wijn te kunnen kiezen, maar wanneer er tig pagina’s opties voor me liggen lukt dit niet meer.
En zo kan ik nog veel meer dingen bedenken die ik eigenlijk niet goed genoeg kan. Het gevoel dat sommige mensen heel veel van iets weten (artsen, docenten) en jij eigenlijk van alles maar een beetje (generalist?). Het gevoel dat sommige mensen zich uren kunnen concentreren op iets, maar jij maar een paar minuten en je bent weer afgeleid. Het (ying yang)gevoel dat, het enige wat soms zeker lijkt, is dat niets zeker is.
Generalisten
Laten we hier een beetje relativeren. Tom Ferris noemt vijf redenen waarom we niet bang hoeven te zijn om generalisten te zijn, maar dit juist een voordeel is. Wat in mijn ogen het meest belangrijke argument is, is dat je als generalist in the end meer plezier hebt! Alleskunners onder ons hebben meer piek ervaringen en kunnen hierdoor meer geluk ervaren. Nuance is hier wel op haar plek omdat ik denk dat wanneer specialisten iets doen waar ze altijd al van gedroomd hebben bijvoorbeeld, deze mensen ook echt veel plezier hebben.
Focus vinden?
Generalist zijn is dus zeker niet iets om je zorgen over te maken, een laag concentratie niveau is dat misschien wel? Mijn lover heeft vorige week in een intensieve training leiderschap geleerd om te jongleren. Dit zette mij aan het denken: wat een geniaal idee van die trainer om mensen te laten oefenen hiermee. Het brengt niet alleen meer focus en concentratie in je leven, je bent ook in beweging en laat je gedachten vrij. Mocht je nou veel nadenken over wat je wilt doen, het gevoel hebben van alles maar een beetje te kunnen en eigenlijk nergens toe komen omdat je het allemaal niet weet? Ga jongleren: “What you can keep up in the air, you can keep of your mind”! Ook iets voor kantoorbanen: last van af en toe een dipje en niet nog meer koffie willen drinken? Ga jongleren: niet alleen vindt je focus terug, maar ook kom je een beetje in beweging! Check hier voor wat achtergrond info.
Het feit dat ik al sinds mijn tiende kan jongleren doet niets af aan het feit dat ik nog niet zo goed ben dat ik in een circus zit. Het geeft wederom aan dat er een generalist in mij zit: ik zou het niet kunnen om een hele week alleen maar te jongleren, en hiervoor uiteten te laten schieten, sporten en chillen verstek te laten gaan en vriendjes en vriendinnetjes niet te zien.
Altijd onrust
Spaans willen spreken, willen jongleren, willen sporten, gitaar willen spelen, iedereen willen zien, een goeie vriendin zijn, gezond eten en oja ook de perfecte baan hebben en iets van een bestaan opbouwen met een koophuis enzo. Kenmerk van onze generatie en voor mij heel herkenbaar: alles meteen willen. Na twee jaar ervaring als werkende burger ben ik erachter: dat kan allemaal echt niet tegelijk. Het is nutteloos om jezelf te vergelijken met iedereen die het beter lijkt te doen; dat zorgt alleen maar voor onzekerheid. Een tip die ik zelf dagelijks probeer toe te passen: just do it. Het is de truc om gewoon ergens te beginnen en je weg vanaf daar te bewandelen. Weet je niet welke baan je wilt, begin gewoon ergens! Wil je meer sporten? Just do it. Wil je meer tijd voor jezelf? Inplannen die handel. Niet teveel over nadenken, volg je gevoel en je passie.
Al relativerend…
Conclusie van deze poging tot relativeren is dat het niet erg is om een generalist te zijn en het niet altijd te weten. Dit hebben ook de specialisten onder ons wel eens en zolang je je gevoel en passie volgt kom je terecht waar je wilt zijn. Met passie en focus de dingen doen kunnen ervoor zorgen dat je minder (keuze)stress en onzekerheid ervaart; een zoektocht die de meeste van ons zullen trotseren 😉 Dus, als je je hierin herkent, wees er dankbaar voor dat je niet alles weet, maar van alles een beetje en just go with the flow:
“Look far and wide. // Be too complex to categorize.”
Spijker op z’n kop. Mooi geschreven chica!
Hey Inge! Gelukkig ben jij Inge! Heel herkenbaar dit, mooi hoe je het opschrijft!
Stiekem blij dat k niet de enige ben die veel nadenkt :-). Denken in resultaat ipv de weg erheen is voor mij soms killing en geeft gevoel dat ik nergens kom. Thanks voor je blog!