Op de NRC Next blog verscheen vandaag een leuk verhaal ‘Ik ben er even niet, want…’: http://www.nrcnext.nl/blog/2011/10/24/ik-ben-er-even-niet-want/. Het haakt in op het feit dat je soms briefjes ziet hangen bij winkels waarop staat ‘wegens omstandigheden gesloten’, of dat je te maken krijgt met mensen die zeggen ‘wegens privé omstandigheden kan ik niet aanwezig zijn’, of andere vage signalen die afgegeven worden door mensen.. In deze blog zegt de schrijfster dat ze zich, als nieuwsgierig persoon, altijd afvraagt: ‘welke omstandigheden dan?’ Heel herkenbaar, geef maar gewoon duidelijkheid.. Het leuke is dat het in deze blog gaat om een eigenaar van een winkel, die zijn winkel een week sluit om een reden, en deze reden haarfijn uitlegt op een briefje aan de bezoekers; geniaal! Kunnen we dit niet allemaal doen, zodat alles meteen duidelijk is? Of is dit een soort van ‘typisch vrouwen’ ding?

Iets wat ook duidelijke taal is, voor mij vooral opzienbarend, was het volgende bijzondere bord wat ik laatst tegenkwam in een parkeergarage in Enschede (onder ’t Van Heekplein voor de kenners):

Mijn reactie: “Huh?!” Bij deze parkeerplek staan zelfs pionnen zodat je er niet zomaar kan parkeren. Is het dan zo dat wanneer je zwanger bent je dit even aan moet tonen en die pionnen serieus aan de kant gezet worden? Moet toch nog niet gekker worden dacht ik.. Maar aan de andere kant is het meteen duidelijk dat wanneer je zwanger bent, je hier je auto lekker dichtbij de winkels kan parkeren.

Iets anders wat dan weer zo lekker niet duidelijk is van mezelf heeft te maken met hardlopen. Dit ging er goed, totdat ik de 50 minuten naderde en ik last kreeg van mijn knie. Nadat dit twee weken geleden niet echt over ging besloot ik even langs de fysio te gaan. Vorige week geweest, maar toen had ik er natuurlijk geen last meer van en de aardige vent wist het ook niet. Ik moest maar even rust houden en dan weer gaan rennen en kijken hoe het zou gaan. Zo gezegd zo gedaan, gister ik weer mijn rondje gelopen (met wat meer en langere pauzes dan normaal) en warempel: nergens last van! Fysio sprak vandaag over “wow, it is amazing, a miracle happened!” En natuurlijk is dit heel fijn, maar waar lag het dan aan: had ik me verstapt? Krijg ik er nog wel weer last van? Of..? Geen duidelijkheid dus, voor mij niet en voor de fysio niet.

Duidelijkheid. Misschien hebben mensen hier af en toe toch wel behoefte aan.. Neem bijvoorbeeld de ONduidelijkheid die heerst over ‘wat na het afstuderen?’ Ga je werken/verder studeren/bagpacken…? Het is ook allemaal niet makkelijk; al die keuzes en onzekerheden.. Aan de ene kant denk ik dat we een zekere behoefte hebben aan duidelijkheid, maar onduidelijkheid maakt dingen ook wel weer leuker, moet er toch niet aan denken dat je leven nu al helemaal vast zou liggen? Zoals een befaamd schrijver ook wel eens zei:

“Enjoy the questions, forget the answers (they are always changing)” (Paulo Coelho)

Gelukkig zijn er een aantal zekerheden in het leven, en om af te sluiten zal ik er eentje met jullie te delen: