Je kent het wel, het gevoel van ‘thuis komen’. Na een lange vakantie bijvoorbeeld, of na een drukke dag, dan is het toch altijd lekker om weer echt thuis te zijn. Joggingbroek aan, sieraden af, op de bank ploffen: heerlijk!

Afgelopen weekend was ik met een vriendinnetje op Lowlands. Hier wordt je begroet met ‘welcome home’ en zo voelt het ook echt. Een warm gevoel van binnen op het moment dat je vrijdagmiddag het festivalterrein betreedt, de muziek speelt, de X-ray, India en alle andere bekende tenten zie je weer staan. Yes, we zijn ‘thuis’ en het is drie dagen lang één groot feest.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Want het was weer een feestje dit jaar hoor. Iedereen die er wel eens is geweest snapt wat ik bedoel: de heerlijke sfeer, de relaxte mensen, geen geduw en getrek in de rij voor eten/drinken, het dansen en zingen op het hele terrein (tot in de campingwinkel toe) en het samen genieten van vele optredens. Bijzonder toch eigenlijk wel, in een samenleving waarin het af en toe lijkt alsof het ieder voor zich is. Bijzonder ook, omdat er natuurlijk genoeg mensen dronken en stoned zijn op een festival als Lowlands en toch, in de drie jaar dat ik er ben geweest, heb ik nog nooit iets vervelends meegemaakt (en daarmee bedoel ik natuurlijk niet de enorme hoeveelheden bakken water die af en toe uit de lucht komen vallen).

Ik vraag mij af, misschien is het wel het fijne, relaxte gevoel dat maakt dat je ergens thuis bent. Ik heb bijna vier jaar in Enschede gewoond, een plek waar ik mij nu thuis voel. Het is vertrouwd, ik loop daar in de stad en kom altijd wel iemand tegen die ik ken. Hetzelfde geldt voor de drie maanden die ik in Puerto Vallarta, Mexico heb gewoond. Ook hier werden dingen op een bepaald moment vertrouwd en voelde het heel vervelend om weer weg te gaan.

Na vier jaar op mezelf gewoond te hebben, woon ik nu weer even bij mijn ouders. Wat een omschakeling. Het voelt natuurlijk heel vertrouwd en mijn ouders vinden het super leuk dat ik er weer even ben, maar voor mijzelf overheerst de onrust. Mijn ouders zijn gescheiden en aangezien ik graag beide wil zien ben ik dan weer paar dagen hier, dan weer paar dagen daar. Niet bevorderlijk voor het rustige gevoel dat je thuis wilt krijgen. Hoewel het erg scheelt natuurlijk dat ik nu niet alles zelf hoef te wassen, te koken, schoon te maken etc.

Fijn thuis komen dus. Misschien ligt het aan mij, maar voor mij voelt het thuis bij mijn vriendinnen in Twente, voelt het thuis bij zowel mijn vader als mijn moeder, en ja, ook op Lowlands. Welcome home @Lowlands. Natuurlijk voelt het als thuis, het is er geweldig en super comfortabel. Maar toch, het ‘echte thuis komen’ doe ik het liefst in mijn eigen stekkie, mijn eigen basis waar je naar terug kunt keren, no matter what.